Lijstjes, ik hou ervan. Lijstjes met mijn to-dotaken, lijstjes van financiën en lijstjes met wensen. Maar ook de lijstjes in de laatste weken van een jaar, vind ik tof. Met de muziek van 2020, de 100 beste grappen en ja, zelfs het lijstje van mensen die doodgingen kan mij bekoren. Natuurlijk zijn het de structuur en vastigheid van die lijstjes die bij mij een glimlach tevoorschijn toveren. Bovendien zorgt het voor een leger hoofd, want wat op een lijstje staat mag ik vergeten! Zo besloot ik met de komst van de kinderen ook maar pen en papier op mijn nachtkastje te leggen. Daarvoor gooide ik altijd een onderbroek, een sok of in het ergste geval mijn kussen op de grond voor het bed. Dat was dan een teken dat ik iets te onthouden had en wanneer ik de volgende dag dan uit bed stapte, zag ik het daar liggen en wist ik weer dat ik tandpasta moest kopen. Maar goed, dan komen er kinderen en ligt de hele vloer bezaaid, waardoor ik het eerste kwartier van de dag als een dolle aan het bedenken was wat ik toch allemaal moest onthouden.
Tegenwoordig ben ik ook erg fan van de spraakfunctie van mijn telefoon. Even een spraakberichtje naar onze “om te onthouden”-app, zodat manlief ook weet dat we bij Bol.com een cadeau voor vrienden moeten bestellen. Veel handiger dan al dat getyp en geschrijf en dus ook minder inktvlekken in mijn dekbed! Al kan ik er (natuurlijk!) weer wel een beetje in doorslaan en praat ik gerust drie minuten vol in een appje aan een vriendin, omdat het dan gewoon zo lekker weg kletst en er ook niemand is die er tussendoor praat, wel zo efficiënt.
Maar goed, lijstjes dus. Ook op YouTube kan ik uren zoet zijn met opsommingen van de beste, de leukste, de meest ontroerende of het gevaarlijkste van wat dan ook. Van de top 5 van Britain’s got Talent val je zo in de 10 ergste dierenleedfilmpjes om daarna door te klikken naar de video met dikke baby’s die uit een kinderstoel butsen en voor je het weet is het 01.00 uur en ligt je boek je weer treurig en ongelezen aan te gapen. Verslaafd? Misschien wel. Behoefte aan een brein dat uitstaat? Dat vooral. Het voelt een beetje als het uitzetten van je gedachten. Dat iPad-schermpje dichtbij je ogen, het geluid heel zacht en de helderheid op zijn laagst. Omringd door donker en met het gesnurk van mijn man heeft het iets veiligs en is het misschien wel het zoveelste ritueel geworden waar ik niet meer zonder kan.
Wat me ertoe brengt het eigenlijke doel van deze blog prijs te geven; de top 5 van mijn Tourette! Heb nog even getwijfeld of ik de vijf fijnste of de vijf stomste dingen ging benoemen, maar mijn van nature zwartgallige geest koos al gauw voor het laatste. Dus daar komt ie.
Op 5 zet ik mijn intrusies (een plotseling en vaak herhaald opkomende dwanggedachte, die meestal als opdringerig en storend worden ervaren, en die gericht zijn op iets dat men ongewenst vindt. Vaak schamen mensen zich voor dergelijke gedachten). Wanneer dit blog een YouTube-filmpje was geweest, zag je nu allerlei gewelddadige en aanstootgevende beelden voorbij komen, die laten zien wat er zich in mijn hoofd kan afspelen. Terwijl ik bij de slager in de rij sta, in de auto zit, maar het meest nog terwijl ik aan het werk ben en gesprekken voer. Irritant, stom en niet te stoppen.
Op 4 mijn bewustzijn wat voor mijn gevoel 90% van de dag te ver open staat. Daardoor zie, hoor, voel en ruik ik alles en alsof dat nog niet erg genoeg is vínd ik overal wat van. En wat ik vind moet ik zeggen, al is het maar in mijn hoofd tegen mezelf. Dodelijk vermoeiend en onplezierig en het zorgt er ook nog eens voor dat ik mezelf ontzettend onaardig vind van tijd tot tijd.
Op 3 mijn wiebellijf met kriebelspieren. Alles beweegt aan mij, van mijn neusvleugels tot mijn tenen. Gedurende de dag ben ik afgeleid door werk en kinderen of wat dan ook, maar wanneer ik ’s avonds op de bank ga liggen, zorgt dat overbewustzijn van nummer 4 er ook weer voor dat ik het ook allemaal in de gaten heb! En hoe meer ik er op let, hoe erger het lijkt te worden. Dus kiezen worden geklemd, tenen gekruld, bovenbenen aangespannen, knieën overstrekt. Wat me dan vanzelf bij nummer 2 brengt.
Pijn. Pijn aan gewrichten en spieren, maar ook pijn aan mijn tanden en in mijn oren. Pijnlijke vingers en polsen en zo hypermobiel als maar zijn kan, dus ik zwik door mijn enkels om niks. En pijn kun je zo moeilijk buitensluiten. Je kunt pretenderen dat het er niet is, maar daar trapt je brein niet in. Accepteren dus maar, maar dat is een talent wat ik nog niet zo bezit.
En dan de nummer 1 van de lijst: aanzwellende muziek, lichtflitsen, korte pauze…… Woede! Man, man, man, wat heb ik een talent voor woede. Ik ben echt fantastisch goed in kwark aan het plafond laten plakken, spaghetti met vergiet en al door de huiskamer slingeren en wasmanden stuk slaan. Beetje jammer dat dit niet echt de zaken zijn die je op je cv zet. Sterker nog, je zet ze ook liever niet online in je blog. Maar weet je, ik vind het echt oprecht het allerergste aan mijn Tourette. De gitzwarte, keiharde woede die zo nu en dan opborrelt in mijn binnenste. Als een geiser moet het eruit en wanneer die trein eenmaal vertrekt, is er geen houden meer aan. Het dendert en dondert voort, terwijl ik het van bovenaf zie gebeuren, maar geen noodrem zie hangen. Alle therapieën en zelfhulpboeken ten spijt moet ik bekennen dat die woede in mij huist. En tot ik daar een oplossing voor vind, blijft ie mijn lijst aanvoeren, als een foute kampioen.
Over Anika (1979):
Anika Verschuur woont in Brabant met man en 2 kinderen. En met Tourette, want Tourette is zo sterk aanwezig in hun gezin dat het inmiddels bij de familie hoort. Daarom besloot Anika er maar eens over te gaan schrijven. Iets wat zo veelvuldig in je leven aanwezig is kun je beter maar omarmen. En met 2 kinderen met Tourette, een man met OCD en ADHD en zelf Tourette valt er genoeg te vertellen over huize Verschuur. Op het hobbylijstje staan naast het schrijven van blogs ook nog het schrijven van gedichten, creatief bezig zijn en lezen. Alhoewel de meeste hobby’s het toch vaak verliezen van ‘Netflixen’, dus dat is misschien wel haar lievelingsbezigheid. Als rasechte pessimist en kundig piekeraar houdt ze je graag op de hoogte van haar roerige leven.