De zomervakantie is voorbij, de middelbare school is begonnen en wat komen wij terecht in een warm bad… niks is te gek, werkelijk alles wordt uit de kast getrokken. En ze willen graag leren over Tourette en hoe ermee om te gaan op school en in de klas. De tics zijn in de vakantie drastisch afgenomen. Ze heeft de opdracht/oefening meegekregen van de psycholoog om zoveel mogelijk trap te lopen in de vakantie, omdat ze daar steeds op blokkeert. Ze heeft veel kunnen oefenen en dat is maar goed ook want haar nieuwe school heeft geen lift en heel veel trappen.
“Ik was heel erg gespannen want ik had niemand ontmoet, ik wist technisch gezien niets van die school, want ik had er helemaal niet naar gekeken.
Ik zat naast een jongen die ik heel raar vond eerst, maar nu is het mijn beste vriend.”
-Jorja-
Ze komt gelukkig in de klas met een paar klasgenoten van de basisschool die al goed weten hoe ze met de tics moeten omgaan. De andere klasgenoten leren het ook snel. De docenten hebben er iets meer moeite mee, maar iedereen doet z’n best. Het gaat goed! Ze gaat hele dagen naar school en het lukt haar. Ze flikt het gewoon.
“Elke keer als ik een tic had, keken mensen om. Dat is nu een stuk minder, want ze weten nu dat ik het ben en dat het gewoon kan gebeuren.”
-Jorja-
Hoe verder in het schooljaar, hoe zwaarder het wordt
We zijn een paar weken op weg en het wordt steeds zwaarder voor haar om de lessen fysiek te volgen, ik word bijna elke dag gebeld dat ze niet meer kan lopen, niet meer kan praten en of ik haar op kan komen halen. En weer wordt alles uit de kast getrokken: ze hoeft niet te gymmen en ze mag om 10.15 uur beginnen aan de dag zodat ze ‘uit kan slapen’. Dat scheelt! Ze heeft weer meer energie en de tics worden weer iets minder. Ik heb dagelijks contact met de orthopedagoog van school en we zien allebei dat deze aanpassing niet genoeg is voor haar. Ze begint met de ochtenden naar school te gaan en de middagen thuis online onderwijs te volgen. Gelukkig! Het gaat weer iets beter.
Maar, de kerstvakantie is in zicht en Jorja is op. Ze wil zo graag, maar het lukt niet. Ik merk dat ze geen energie meer heeft en de schooldagen haar heel zwaar vallen. Ze is aan de lopende band ziek en laadt ook niet meer op. In april is het te veel. Ze kan niet meer en ze gaat vanaf dan wekenlang niet naar school. De toetsweek aan het einde van het jaar doet ze nog wel mee, verspreid over meerdere weken, en halleluja, ze is over!
“Het bleek dat heel veel mensen aardig waren en nieuwsgierig waren naar Tourette maar er waren natuurlijk mensen die het raar vonden en mij raar vonden.”
-Jorja-
Trots & dankbaar
Ik barst van trots, ze heeft het gewoon geflikt, over naar de tweede. Ik ben zo dankbaar dat er zoveel kon, dat school haar zo (mevrouw Jacobs, als je dit ooit leest: Bedankt!) ontzettend goed heeft geholpen.
Zomervakantie 2022
De zomervakantie, wat fijn, geen stress voor Jorja, geen stress voor mij. We hebben een hele fijne vakantie: Gaan kamperen, doen leuke dingen. Hebben zelfs een paar dagen Parijs gepland in de laatste week van de vakantie, de treintickets zijn geboekt en… oh, wacht even… een Tourette-kamp? Er is geen twijfel over mogelijk, Parijs wordt meteen geschrapt (wij gingen wel nog met haar broertje hoor) en het Tourette-kamp was het hoogtepunt van haar zomervakantie.
“Tourette-kamp was heel erg leuk en heel erg vermoeiend. Ik heb heel veel leuke mensen ontmoet en ik wil volgend jaar sowieso weer!”
-Jorja-
Over Astrid (1984):
Astrid woont in Rotterdam met haar twee kinderen: dochter Jorja van 12 (bijna 13), die sinds een jaar Tourette heeft. En zoon Ilajah van net 10, die dus sinds een jaar een zus met Tourette heeft en daar heel goed mee omgaat. Sinds 2017 gescheiden, met co-ouderschap, wat resulteert in om het weekend een heel weekend alleen met mijn vriend Jaap. Astrid en Jaap hebben in hun gezin heel veel lol met de tics die Jorja heeft en soms is het voor haar ronduit bagger. Astrid werkt als studiecoach op een hogeschool in Rotterdam en volg daarnaast een studie tot docent Omgangskunde in Utrecht.