Eigenlijk het moment dat we weer thuis zijn na een dagje weg. Voor we weg gaan begint het. Maar als we thuis zijn barst die welbekende bom. We hebben een Tourette-kinderuitje naar Almere Jungle. Echt iets om naar uit te kijken voor Floortje en stiekem voor ons allemaal. Hoe fijn is die herkenning en erkenning op zo’n dag. Dit vergt alleen wel wat planning vooraf.
Paniekaanval
Het staat op de weekkalender, maar verder staat er nog weinig op. De avond van tevoren vroeg onze bedjes in en daar begint de spanning. Dan begint het. Floortje krijgt een nachtmerrie, gevolgd door een paniekaanval. Dus kruipt ze om 05.30 uur lekker bij mama in bed en wil ze stevig vastgehouden worden tot hij af zakt. Na een uur gaan we ons bedje uit, want slapen lukt niet meer. Dan is het de kunst iets te eten en te drinken. En op onze tenen lopen tot het bijna tijd is. Om haar rustig te houden, kijken we op internet waar we heen gaan en hoe het er allemaal uit ziet. We bekijken de route en dan opeens wordt het echt. Floortje wordt misselijk en kan bijna niets meer, zoals ze zelf zegt. Nog even doorzetten.
Modder
Dan die hele leuke dag. We parkeren de auto en, hoe stom achteraf van papa, we zitten vast in de modder. De auto kan geen kant meer op en we slippen lekker. Wij stappen uit en al snel heeft papa het voor elkaar. Hij is er weer uit. Voor Floortje was dit niet handig. Gelukkig herpakt ze zich snel en de paniek blijft laag. Eenmaal binnen zien we veel bekenden en wat is het leuk die allemaal weer te zien! We krijgen een rondleiding door de jungle en mogen de dieren van wel heel dichtbij zien. Samen een lunch en daarna het park door met een zakje voer voor de vissen, schildpadden en kippen. Als afsluiter buiten nog langs het apeneiland en dan gaan wij er echt weer vandoor.
Bom
Eenmaal thuis barst die welbekende bom. Floortje sluit zich op op de wc en komt daar voorlopig niet meer vanaf. Ze is misselijk, haar benen doen het niet meer en dan die hoofdpijn. Zoals ze zelf zegt: ‘Ik weet het niet meer. Ik kan niks meer.’ En daar moeten we het mee doen. Ze gaat achter de computer zitten en kijkt op het ene beeldscherm een filmpje op YouTube en op het andere doet ze een spelletje. Daar zit ze verstopt in de kast met een koptelefoon op in haar eigen wereld. Guus, onze hond, ligt bij haar en alles wat bewegen kan aan tics, beweegt. We proberen dat ze iets gaat eten of drinken, want dit heeft ze de hele dag nog niet gedaan, maar nee. Tijd voor een warme douche. Zittend op de grond met de warme straal over haar lichaam komen de verhalen.
Huilbui
Het gaat over het aantal keren dat ze door deuren is gegaan, over de drempel ging, maar ook over de slang die ze heeft vastgehouden en die mevrouw die vertelde dat je ziek kan worden als je je handen niet wast hierna. En natuurlijk komt papa met de auto nog naar voren en ga zo maar door. Na dit alles een flinke huilbui. We slepen samen het matras naar onze kamer zodat ze rustig kan slapen en dan snel het bed in.
Ik vraag haar nog even: ‘Was het dit allemaal wel waard?’ Hierop antwoordt ze zonder na te denken: ‘Echt wel!’
Kanjers
Wil ik toch nog even zeggen dat we nog een mooie dochter hebben die mee was. Die heeft net zo genoten als wij. Een slang vast mogen houden, samen met papa de vissen gevoerd. En om niet te vergeten, heeft ze geknuffeld met de konijnen. Hoewel Maud nog langer had willen blijven en stil had willen staan bij andere dingen dan haar zus, heeft ze toch genoten. Trots op ons meisje, die overal tussendoor huppelt en zo goed om kan gaan met de dingetjes van haar grote zus. Onze kanjers.
Over Brenda (1982):
De Noord-Hollandse Brenda woont samen met haar man en twee dochters Floortje en Maud, en dan is er ook nog hun lieve golden retriever Guus.
Zelf heeft Brenda OCD en dochter Floortje heeft nu alweer een aantal jaren de diagnose Gilles de la Tourette, angst en OCD. De zoektocht naar informatie, de ups en downs en alles wat ze verder nog meemaakt in haar gezin, zijn de redenen dat ze blogt voor Stichting Gilles de la Tourette. Als een soort dagboek voor haarzelf én zeker ook als herkenning voor andere gezinnen.