Van mij mag nu echt iedereen de (kerst)boom in, serieus. Soms denk ik: “Staat er op ons voorhoofd geschreven, familie Toet, dan mag je het verkl*ten!” Zoek het even lekker uit allemaal, echt, ben er zo klaar mee! Ik ben vervolgens vijf dagen onder een dekentje gaan liggen.
Ok, dit behoeft wat inleiding.
Wij zijn als gezin ten prooi gevallen aan het systeem dat zorg en onderwijs heet, punt. Ik kan er een heel verhaal aan wijden, maar dit vat het toch wel samen.
Je had een tijdje terug een programma op tv: ‘De wereld van vierjarigen’. Nou ik kan jullie vertellen, kinderen van deze leeftijd hebben een groter probleemoplossend vermogen dat heel de ggz, gemeente en het samenwerkingsverband bij elkaar. Je zou ze eens voor de gein in dat Big Brother-huis bij elkaar moeten zetten. Dan heb je een mix tussen The Hunger Games en Expeditie Robinson. Tijdens een uur durend IHI moorden ze elkaar uit. Nou ja, niet allemaal, want sommigen komen of niet opdagen of zeggen doodleuk na een half uur dat ze er vandoor moeten gaan. En in de periode tussen twee IHI’s in liggen ze op hun luie reet in het zand naar de ander te wijzen dat die vooral maar de vis moet gaan vangen.
Kortom: na tig afwijzingen van alle drie de partijen en tegen muren aanlopen die dikker zijn dan de bouwconstructies gedurende het nazitijdperk was de koek op bij deze mama. Ik was zo boos, zo gefrustreerd, zo verdrietig, zo machteloos en zo angstig voor de toekomst. Vooral ook omdat ik er met mijn verstand niet bij kan, het is zo onrechtvaardig. Het gaat om een negen, inmiddels tienjarig kind. Doe toch even normaal allemaal, echt!
Weet je wat het ook is: mijn dochter “kost” de samenleving tienduizenden euro’s op jaarbasis. Niet overdreven. Ik denk echt dat we een ton overschrijden inmiddels. En dat van onze belastingcenten. Nou ja ons, die van jullie dan. Ik draag namelijk niets meer af, aangezien werken in de huidige situatie vooralsnog geen optie is.
Ik proost met oudjaar dus op iedereen die bijdraagt aan de zorg en onderwijs van onze dochter, dank jullie wel! Ik waardeer het zeer. Daarnaast zal wel mijn wens voor het nieuwe jaar zijn dat al dat geld komend jaar wel doelmatig en effectief besteed zal gaan worden. Niet alleen voor onze dochter, ook voor jullie uiteraard.
En ik heb echt mijn best gedaan hoor afgelopen anderhalf jaar. Heb menig beleidsdocument gelezen om dezelfde taal te spreken. Vooralsnog bracht het geen soelaas, maar ik geef niet op. Want na vijf dagen onder een dekentje is het glas weer halfvol gelukkig. We hebben kerst gevierd en ik was zo trots op mijn dochter dat ze zelf zich tot twee maal toe terugtrok voor een half uur om even tot rust te komen om zo de dag vol te houden. Dat ze Tweede Kerstdag zelf aangaf graag naar huis te willen toen ze merkte dat ze haar tics niet meer kon tegenhouden en zo moe was. Zij heeft genoten van kerst, wij hebben genoten van kerst en gaan vol goede moed het nieuwe jaar in.
Lieve allemaal, de beste wensen voor 2021!
Over Brenda Toet-Gemmink (1980):
Brenda is woonachtig in Zuid-Holland en is in 2010 trotse moeder geworden van een prachtige, fantasierijke, creatieve, toneelspelende, boekjes schrijvende, pianospelende, gamende, voorliefde voor insecten en reptielen hebbende, humoristische en slimme dochter met als toetje Tourette. Na jarenlang werk als fysiotherapeut en sportinstructeur met thuis gecombineerd te hebben, heeft ze begin 2019 besloten de focus volledig op thuis te leggen. Waar de ene deur sluit, openen elders nieuwe deuren, zoals het schrijven van blogs voor Stichting Gilles de la Tourette