De laatste twee weken voor de herfstvakantie was ze er wel klaar mee. Geen doelen, geen stapjes uitgetekend op een schatkaart, geen groen of rood ingekleurde vakjes om het behalen ervan aan te duiden. Eigenlijk wilde ze helemaal niets meer. Eerlijk gezegd kon ik haar geen ongelijk geven. Nieuwe school, nieuwe juf, nieuwe klasgenoten, nieuwe lesmethoden, aanwezig zijn bij het IHI, pedagoge in de vorm van shadow erbij. Haar enige veilige haven was haar RT-er, die ze van haar vorige school kent.
Stappen gezet
Met haar shadow heeft ze de afgelopen periode de stappen gezet van 5 minuten op het schoolplein naar 1,5 à 2 uur aanwezig zijn in school. Met haar RT-er is ze van 3 uur aanwezig zijn in school naar het meedoen met de gymles en 1 werkje in de klas maken gegaan. Een buitenstaander trekt er zijn wenkbrauwen waarschijnlijk van op. Na tien maanden thuiszitten zijn wij supertrots. Haar grote, trotse lach op het gezicht toen ze de school uit kwam lopen met haar RT-er na de gymles is onbetaalbaar. Daar kan geen topscore op de Cito tegenop.
Even geen les
Zelf was ik er ook wel aan toe, een week geen groeidocument met OPP, TLV om frictiebudget aan te vragen, IHI waar het eindelijk gelukt is alle neuzen dezelfde kant op te laten wijzen en er een driehoek tussen juf, ambulant begeleider en zorg is gevormd, leerplichtambtenaar nummer vier. Even geen les geven thuis met ook voor mij allemaal nieuwe lesmethoden, even niet nadenken over of en welke behandeling het beste ingezet kan worden, of de medicatie wel goed is afgesteld en afvragen wat we in hemelsnaam na de basisschooltijd kunnen doen.
Mama zijn
Gewoon even een week mama zijn, zoals het hoort. Hoewel een vakantieweek ook onrust, verveling, huilbuien en slecht slapen oplevert, hebben we onderaan de streep toch echt genoten. Genoten van de strandwandeling. Met blote voeten in het herfstzonnetje zoekend naar schelpen, krabbetjes en kwallen levert bij onze dochter een intens moment van geluk en rust op. Dan zien we haar ware ik. Genoten van de zelf meegebrachte bingo en bijbehorende prijsjes in ons vakantiehuisje. Genoten dat ze voor het eerst alleen van een glijbaan in het zwembad af durfde. Met maximaal 30 man in een zwembad waar ze tot heel wat meer in staat bleek.
Inmiddels zijn we weer begonnen. Op naar de kerstvakantie.
Over Brenda Toet-Gemmink (1980):
Brenda is woonachtig in Zuid-Holland en is in 2010 trotse moeder geworden van een prachtige, fantasierijke, creatieve, toneelspelende, boekjes schrijvende, pianospelende, gamende, voorliefde voor insecten en reptielen hebbende, humoristische en slimme dochter met als toetje Tourette. Na jarenlang werk als fysiotherapeut en sportinstructeur met thuis gecombineerd te hebben, heeft ze begin 2019 besloten de focus volledig op thuis te leggen. Waar de ene deur sluit, openen elders nieuwe deuren, zoals het schrijven van blogs voor Stichting Gilles de la Tourette