Zelfzorg met een zorgenkind
Een mooie term vond ik ‘imperfecte zelfzorg’ toen ik onderstaande blog las. Ik deel de blog, omdat het voor mij een herkenbare blog is en ik van deze schrijfstijl houd. Rauw, eerlijk, met enig sarcasme en recht uit het hart. Zo schrijf ik het liefste zelf ook. En had het niet beter kunnen verwoorden.
http://www.dollemoeder.com/opvoeden/zelfzorg-met-een-zorgenkind/
Ode aan moeders
Zo ook de blog ‘ode aan moeders’ van Menno Oosterhoff. Over “blaming parents” binnen de GGZ. Menno Oosterhoff, voornamelijk bekend als psychiater voor en met OCS wat hij beschrijft in zijn boek ‘Vals alarm’. Voor Coronatijd zullen enkelen van jullie hem gezien en gehoord hebben op de Landelijke Contactdagen van Stichting Gilles de la Tourette. Tegen de tijd dat deze blog gepubliceerd is, verschijnt ook zijn nieuwe boek ‘Ik zie anders niks aan je’.
https://www.medischcontact.nl/opinie/blogs-columns/blog/ode-aan-moeders.htm
De kinderpsychiater
Ook de blogs van Gabriël van Eekelen lees ik graag. Onder de noemer ‘McDD is een bitch’ schrijft hij open en eerlijk over zijn dagelijkse beslommeringen met ‘zoon’. Aangezien 86% van de mensen met de diagnose Tourette comorbiditeit heeft, zullen er enkelen onder jullie zijn met ook de diagnose McDD. En zo niet, dan nog zijn het hele herkenbare blogs. Zoals onderstaande over de kinderpsychiater, die toch weer zijn eigen diagnose wil stellen en andere medicatie wil geven. Waarbij de ouder en het kind buitenspel worden gezet.
https://www.hoemannendenken.nl/2020/12/06/mcdd-de-kinderpsychiater/
Iets van mijzelf
Bovenstaande drie onderwerpen zitten erg in mijn hoofd, zijn de afgelopen twee jaar erg van toepassing geweest binnen ons gezin. Ik heb na zitten denken hoe ik daar op een enigszins positieve manier een blog over kon schrijven. Ik kwam na enkele pogingen tot de conclusie dat ik dat op dit moment niet kon. Het zou namelijk in mijn perfectionistische beleving afbreuk doen aan de blogs die het al zo mooi beschrijven.
Over Brenda Toet-Gemmink (1980):
Brenda is woonachtig in Zuid-Holland en is in 2010 trotse moeder geworden van een prachtige, fantasierijke, creatieve, toneelspelende, boekjes schrijvende, pianospelende, gamende, voorliefde voor insecten en reptielen hebbende, humoristische en slimme dochter met als toetje Tourette. Na jarenlang werk als fysiotherapeut en sportinstructeur met thuis gecombineerd te hebben, heeft ze begin 2019 besloten de focus volledig op thuis te leggen. Waar de ene deur sluit, openen elders nieuwe deuren, zoals het schrijven van blogs voor Stichting Gilles de la Tourette.