Rome is ook niet in één dag gebouwd. Zo eindigde mijn vorige blog twee maanden geleden nog hoopvol. Inmiddels denk ik: “Gaat Rome überhaupt nog gebouwd worden?” Ik wil je welkom heten in de wondere wereld van het passend onderwijs.
Leek
Voor de leek onder ons: passend onderwijs ziet er (in ons geval) ongeveer zo uit: Tijdens het IHI converseren, volgens het HGW, de directrice, IB-er, AB-er, in ons geval de RT-er, de coördinator van het SWV van het PO, SMW-er, iemand van de GGZ (BIG-geregistreerd en werkend volgens de DSM V), leerplicht en de leerkracht met ons over het OPP, oftewel groeidocument of het OOA waar de RT-er en MRT-er (had ook een PMT-er kunnen zijn) van betaald worden, omgezet gaat worden naar een TLV om toegelaten te worden op het SBO of SO. In het laatste geval heet IHI geen IHI meer, maar MDO en bepaalt, na het volgen van de aanmeldprocedure, uiteindelijk het CVB of je op de desbetreffende SBO of SO toegelaten wordt.
Nadruk
Hierbij wil ik de nadruk leggen op converseren. Praten staat namelijk niet gelijk aan dat er ook daadwerkelijk “iets” gebeurt. Daarvoor moet je als ouder namelijk eerst zorgen dat:
A: Iedereen dezelfde taal spreekt. CVB blijkt namelijk helemaal niet College van Bestuur te betekenen.
B: Iedereen dezelfde weg neemt. Er leiden meer wegen naar Rome (of vaker nog elders heen).
Daarbij is aan te raden dat:
C: Je van het positieve uit moet gaan dat iedereen wel wil, maar niet kan of doet. Voor je eigen gemoedstoestand.
D: Je alles zwart op wit vastlegt en je mailverkeer bewaart. Je weet nooit wat in een later stadium nog van pas kan komen.
Tijdrovend proces
Passend onderwijs is dus, in mijn ogen, eigenlijk zoiets als de politiek. Er wordt veel over gepraat, maar eigenlijk snapt niemand er wat van en interpreteert het op zijn of haar eigen manier. Het is een uitermate tijdrovend proces. Er worden voorstellen gedaan, welke niet uitvoerbaar blijken te zijn. Er worden deals gesloten welke tig jaar na dato als affaire te boek zullen gaan staan en het geld blijft op de plank liggen.
Nu heeft het passend onderwijs onlangs haar vijfjarige jubileum gevierd. Reden om het passend onderwijs te evalueren. Ik zeg: “Top, doen!”
Nu los ik met deze blog natuurlijk ook echt helemaal niets op. Er is alleen wel zoiets als gedeelde smart is halve smart. Zo blijft bij de eerstvolgende IHI de motie van wantrouwen wellicht nog even in de kast.
Over Brenda Toet-Gemmink (1980):
Brenda is woonachtig in Zuid-Holland en is in 2010 trotse moeder geworden van een prachtige, fantasierijke, creatieve, toneelspelende, boekjes schrijvende, pianospelende, gamende, voorliefde voor insecten en reptielen hebbende, humoristische en slimme dochter met als toetje Tourette. Na jarenlang werk als fysiotherapeut en sportinstructeur met thuis gecombineerd te hebben, heeft ze begin 2019 besloten de focus volledig op thuis te leggen. Waar de ene deur sluit, openen elders nieuwe deuren, zoals het schrijven van blogs voor Stichting Gilles de la Tourette