Hij blijkt ziek te zijn met HB-waardes van 2.2 (normaliter 7,5). Hij wordt acuut opgenomen in het ziekenhuis. Een bloedtransfusie is wat er moet gaan gebeuren om zijn waardes omhoog te krijgen. Dit kwam zeer onverwachts….hij was niet ziek, hij sliep alleen iets meer ‘s middags. Het ziekenhuis dacht destijds aan Pfeiffer.
DKTP
De eerste prikken van 2, 11 en 14 maanden gingen best goed. Het besef is minder en je kunt je kind in deze leeftijd natuurlijk nog vasthouden. De prik die kwam bij 4 en 9 jaar, dat was een ander verhaal. Met vier jaar oud hebben we je in de houdgreep moeten houden met ook meerdere volwassenen om die prik voor elkaar te krijgen. Met 9 jaar oud zijn we tot wel drie keer toe naar de vaccinatielocatie gereden. Thuis begon het al. Je ging niet, je wilde niet, ze mochten niet aan je komen etc. Tot huilens toe hebben we gezeten om jou zover te krijgen. Uiteindelijk liep je daar stoer naar binnen, totdat die stoel steeds dichterbij kwam. Je ging altijd zitten, maar zodra die naald eraan kwam… Paniek!
Letterlijk trekt hij dan zijn arm(en) weg en zet het op een sprinten. Helemaal naar buiten, tot aan de parkeerplaats toe, volledig wit weggetrokken sta je te huilen naast de auto. Ik huil met je mee, want wat verschrikkelijk was dat iedere keer weer.
Bloedprikken
In de jaren hierna zijn we best periodes ongerust geweest als je ziek was. We wilden dan graag weten of je bloedwaardes nog goed waren. De schrik van toen je klein was zat en zit er nog steeds goed in. Bovenop je gaan zitten is wat we deden om het bloedprikken toch voor elkaar te krijgen. Hartverscheurende momenten waren dat voor ons allemaal.
Nu en heden
In de afgelopen wintermaanden hebben wij drie keer met je geprobeerd om bloed te laten prikken. Ik zeg geprobeerd, omdat dit dus, nu je 12 jaar bent, echt niet meer lukt. Je gaat mee de auto in, helemaal tot aan de prikstoel in het ziekenhuis en dan… dan is daar weer die paniek. Je bent nu niet meer klein en inmiddels zo sterk. Het zal nu echt uit jezelf moeten komen dat je dit gaat overwinnen, want welke hulp dan ook, je wil het niet. Je was veel ziek en wij vertrouwden het niet. Je pikt virus op virus op en je herstelt gewoon iedere keer niet echt lekker. Wat een bagger winter was dit.
Maar wat als?
Wat als je nu echt zo ziek wordt dat er toch geprikt moet gaan worden? Neem het hele Coronavirus wat nu speelt. Wat straks als je die 14-jarige prik Meningokokken moet hebben? We gaan het zien, we proberen hoop te houden dat met het ouder worden het zichzelf oplost.
Over Debbie (1981):
De positief ingestelde Debbie uit Delft heeft een zoon van 12 jaar met Tourette/ADHD, die de nodige aandacht vergt. Haar man en zij hebben een eigen bedrijf. Zelf staat zij graag in de keuken en andere hobby’s zijn zwemmen, cardio/fitness, lezen en schrijven over van alles wat zij met haar gezin mee maakt. Een aangeboren heupdysplasie houdt haar flink bezig en beheerst een groot deel van haar leven. Zij houdt van gezelligheid en humor en dat is wat ze thuis belangrijk vindt. Sinds januari 2018 schrijft ze blogs voor Stichting de la Tourette en hoopt hiermee een herkenning te zijn voor andere ouders.