Wie ik ben
Sterke schouders, rechte rug
Vormden zich tijden terug
Slank lijf, na kerst iets ronder
Hoe alles werkt blijft een wonder
Mijn lijf laat ervaring zien
In groefjes en in wonden
Ik ga wat hangen misschien
Maar word steeds wijzer gevonden
Wat je ziet is enkel de leest
Het vertelt je niet wie ik ben of ooit ben geweest
**********
Wat ik dóe verraadt evenmin mijn ware aard
Mijn tics, mijn dwang zonder doel
Is wat geliefden zorgen baart
Maar niet toont wat ik vanbinnen voel
Draaiende ogen, klap op mijn buik
Overspoeld door wat ik zie, voel, ruik
Vermoeid door wat mijn aandacht eist
Een oneindig lange lijst
Hoewel ik Tourette veel pijn verwijt
Bepaalt het niet mijn diepste werkelijkheid
**********
Mijn rollen groot en klein
Vertellen me wie ik zou moeten zijn
Doener en denker, engel en heks
Ik gedij bij eenvoud, maar ben zo complex
De taken die ik vervul, de etiketten die ik draag
Zijn met mijn persoon verkleefd
Maar beantwoorden niet de vraag
Wat echt in me leeft
Mijn pure aard, wat louter telt
Is meer dan me wordt opgespeld
**********
Van wat ooit wás ben ik nu vrij
Het verleden komt alleen in gedachten voorbij
Boze leraren, gepest op straat
Ouders ten einde raad
Wie ik was is niet wie ik ben
niet zoals ik mezelf nu ken
Zij is als een vage herinnering opgelost
En heeft me niets van mijn ware ik gekost
Een oude film verliest zijn kracht
Het hier en nu heeft veel meer macht
**********
Is wat ik vínd wellicht relevant
Voor het vaststellen van mijn binnenkant?
De fijnste keuken, de beste kunst, de mooiste muziek?
Mijn mening over milieu, maatschappij en politiek
Mijn visie bepaalt waar ik voor ga
Waar ik vierkant achter sta
Het is wat ik belijd
En vormt mijn identiteit
En zo kan jij die me kent
Bepalen of je vriend of vijand bent
**********
Sensitief, knettergek, grote mond en zo onzeker
Vrije denker, kletsmajoor, knuffelaar en ijsbreker
Schaamteloos, perfectionist, snoep verslaafd en tic gestoord
Dat is wat met duizend eigenschappen bij me hoort
Geef me wat langer de tijd
En ik schets in detail mijn persoonlijkheid
Maar geloof mijn verhalen niet
Bij alles wat je hoort en ziet
Ik heb die eigenschappen ooit zelf aangenomen
Zoals de beelden in mijn dromen
**********
Net als jij was ik eens een hagelwit en blanco blad
Dat langzaam aan is vol geschreven
Waardoor ik bijna vergat
Dat ik in wezen dezelfde ben gebleven
Wie ik ben is wat ik er zelf van heb gemaakt
Waar ik op den duur van overtuigd ben geraakt
Wat ik geloof is mijn eigen waan
En kan ik evengoed weer laten gaan
Vanbinnen ben ik exact zoals jij
En is er geen ik, maar enkel wij
Over Hermi (1972):
Hermi woont met Rob (1968) en hun kinderen Lou (2007), Annabel (2008) en Tjeu (2009) in Tilburg. Een paar keer per jaar logeert Max (2007), een vakantievriendje uit een kindertehuis in Berlijn bij hen. De verschillende agenda’s van iedereen zorgen voor permanente leven in de brouwerij. Hermi noemt zichzelf een kerntouretter omdat ze geen aanverwante problemen als autisme of ADHD heeft, maar wel alle symptomen van Tourette. Geheel volgens de statistieken heeft één van de 3 kinderen, Annabel het syndroom geërfd. Ondanks dat Tourette altijd aanwezig is in hun gezin krijgt het weinig expliciete aandacht. Hermi werkt als nachtbegeleider bij een zorginstelling voor volwassenen met autisme, zodat ze overdag haar energie kan steken in haar gezin en de rust kan creëren die voor haar zo belangrijk is.