Ik ben toch zo corona-moe! Jullie kennen het vast ook wel. Het vreet energie. De negativiteit die het doet ontketenen bij mensen, de brutaliteit, mensen die denken dat ze hun mening maar overal en op iedereen mogen projecteren. Gek word ik ervan!
Soms vraag ik mij af of het gevoel voor rechtvaardigheid, dat bij Tourette hoort, bij mij niet té hoog is. Ik kan mij mateloos irriteren aan mensen die bijvoorbeeld niet ‘geloven’ in corona. Niet geloven in deze pandemie. Ik kan maar niet geloven dat er schijnbaar zoveel mensen zijn die sociale media gebruiken om hun gal uit te spuwen over bijvoorbeeld Mark Rutte en Hugo de Jonge. Ik bedoel, je zal er maar staan in deze tijd. Continu worden uitgejouwd door de rest van het land.
Ik ben, naast mijn Tourette, ook hoog sensitief en heb hierdoor heel veel last van deze negatieve sfeer. Emoties kan ik overnemen zonder dat ik daar invloed op heb. Daarnaast mis ik mijn ontspanningsmomenten, even een avondje bioscoop, een dagje zwembad of sauna. Die kleine dingen maakten dat ik alles nét even weer wat kleurrijker zag. Maar dat heb ik al langer dan een jaar niet gedaan. Toch blijf ik hoop houden, want ik zie dat we er bijna zijn! Er ís licht aan het einde van de tunnel. Nog even volhouden met ons allen!
Over Janine (1994):
Janine woont in Drachten met haar twee katten Donna en Ollie. Op haar zevende is bij haar Tourette en ADHD vastgesteld. De ADHD is veranderde inmiddels meer naar ADD. Momenteel studeert ze voor chemisch fysisch analist. Haar grootste hobby is ook direct haar sport: boogschieten. Het moment dat de pijl op de gespannen boog ligt, vallen alle spanningen en tics van haar af. Naast boogschieten twirlt ze ook nog bij een showband en houdt ze van tekenen, vindt ze het fijn om puzzels te maken van Jan van Haasteren en kijkt ze graag naar Netflix.