Hoor wie tict daar kinderen
De dagen worden korter, de bladeren vallen en de winkels liggen vol met kerstdecoratie, pepernoten, chocoladeletters en ander snoepgoed. We weten wat ons te wachten staat: de feestdagen.
Of je er nu een hekel aan hebt, of je er het hele jaar op verheugt, je kunt er niet echt omheen. Voor mij als ‘Touretter’ is het een periode met meer tics, angsten en pijn. Dat komt doordat de regelmaat eruit gaat. Met het maken van surprises, gedichten, het organiseren van kerstborrels, kerstkaarten versturen (of het in ieder geval voornemen), en het bijwonen van alle feestelijke aangelegenheden is het vaak rennen van het een naar het ander. Ik vind het heerlijk, de chaos, het samenzijn met familie en vrienden, de lichtjes overal, de spanning rond het Sinterklaasjournaal. Mijn strategie is om al het mooie te omarmen en extra goed voor mezelf te zorgen zodat de last die ik ervaar minimaal blijft.
Als pedagoge zie ik ook dat kinderen extra gevoelig zijn voor de onrust rond de feestdagen. Ik wil graag laten zien wat ik doe om de feestdagen goed door te komen, wellicht heb je er iets aan voor jezelf of je kinderen!
Rust, reinheid, regelmaat
Wellicht een open deur, de 3-RRR regel, maar clichés zijn soms vaak herhaalde waarheden. Ik geef vanaf de herfstvakantie extra aandacht aan mijn weekplanning, mijn ritme. Meestal moet ik er na de zomer even inkomen, maar vanaf oktober zou het soepel moeten lopen. Als er in mijn planning al pijnpunten zitten, als ik één dag standaard te vol plan bijvoorbeeld, is dit het moment om daar iets aan te doen. Dit om te voorkomen dat ik ergens in december als een hoopje ellende tussen knutselspullen, rijmwoordenboeken, pepernoten en flessen wijn te vinden zal zijn. Dus voor zover het binnen mijn macht ligt probeer ik mijn weekplanning, het raamwerk waarbinnen je andere afspraken kan plannen, voor de feestdagen op orde te hebben.
Tijdens de feestperiode probeer ik bewust bezig te blijven met mijn planning en rituelen. Ik heb een vast ritueel van fysio-oefeningen, foamrollen, en ontspanningsoefeningen voor ik naar bed ga bijvoorbeeld. Dit probeer ik vast te houden om een gevoel van controle en ritme te houden.
Rituelen
Het vasthouden aan rituelen die ik het hele jaar door heb, maakt dat ik niet snel ‘overloop’, je gaat telkens terug naar de basis, een soort nullijn. Maar ook de vaste rituelen die wij als gezin hadden heeft mij als kind enorm geholpen tijdens de Sint- en Kersttijd. Er waren aftelkalenders, mijters kleuren totdat de Sint in het land is, of tot pakjesavond. We hadden vaste momenten waarop de schoen gezet mocht worden, als we de schoen zetten zat er ook altijd wat in. Hiermee haal je een deel van de spanning weg.
Sinterklaasjournaal
Ook het Sinterklaasjournaal werd samen gekeken, als het te spannend werd konden mijn ouders ons ervan overtuigen dat het eigenlijk elk jaar wel goed komt met Sinterklaas. Er kwam ook geen bezoek langs, Sinterklaas kwam ook op pakjesavond ‘s nachts, we zetten de schoen, gingen lekker op tijd naar bed en ‘s ochtends zou hij geweest zijn. Als kind heb je die ochtend evengoed kriebels in je buik als je boven staat te wachten tot iedereen zover is om samen naar beneden te gaan.
Spanning
Ik weet dat sommige ouders het leuk vinden om het spannend te houden voor hun kinderen, ‘zou het wel goedkomen met de stoomboot?’, of ‘ben je wel lief genoeg geweest dit jaar?’. Ik denk dat als je als kind al gevoelig bent voor spanning dit niet nodig is. Een bepaalde voorspelbaarheid kan meer rust geven.
Plannen
Extra activiteiten zoals het maken van een surprise, kerstboodschappen, het versieren van de kerstboom en het schrijven van kerstkaarten, plan ik in. Ik probeer dit samen met iemand te doen zodat ik die dag ook echt vrijhoud.
Vakantie
Als het qua werk even kan, neem ik tussen Kerst en Oud op Nieuw vrij. Als de decemberstress toch teveel wordt, heb ik een licht aan het einde van de tunnel om me op te focussen. Na de drukte even helemaal tijd voor mezelf, Netflix in mijn pyjama of een dagje sauna, heerlijk!
Keep calm
Sinds kort loopt er bij ons een hond rond, ze is wat bang in het donker en de tip die ik kreeg voor bange honden en vuurwerk; blijf vooral zelf rustig. Maak het niet te groot, speciaal, eng of bijzonder. Ik denk dat dat voor mensen en kinderen ook geldt.
Probeer vooral te genieten van de aankomende periode! Ik zit vanavond weer met een handje pepernoten voor het Sinterklaasjournaal. Hopelijk kan ik die positiviteit als ik zelf kleine Touretters rond heb lopen, ook aan hen meegeven.
In het licht van deze blog alvast hele fijne feestdagen!
Over Noesjka (1993):
Noesjka heeft op haar 14e de diagnose Gilles de la Tourette gekregen. Haar vader en broer hebben dezelfde diagnose. Ze woont in Weert, samen met haar kat Mooz, en werkt als pedagoge en dansinstructrice. Na meer dan een decennium aan therapieën en coaching heeft ze de theorie aardig te pakken. Het balanceren op een zijden draadje, terwijl alle ballen in de lucht moeten blijven, zorgt echter in de praktijk nog voor wat uitdagingen! Het is vallen en opstaan, en vooral blijven lachen, maar is dat niet voor iedereen zo?