Beste lezers,
Diegenen van u die mijn eerste blogs hier hebben gelezen, zouden wellicht kunnen denken dat wij thuis uitsluitend luchtig en met veel humor omgaan met onze Tourette. En deels is dat ook wel zo, we proberen er zoveel mogelijk van te maken en onze situatie gewoon te nemen zoals het is. Geen waardering, geen geklaag. Gewoon doorgaan met alle voor- en nadelen die we ervan ervaren.
Druk en stress
Maar ook hier schijnt niet altijd de zon. Zo zijn de laatste twee maanden van het jaar voor ons altijd een periode waarin de druk en stress behoorlijk toenemen. Ditmaal verergerd door de op handen zijnde verhuizing, zoals die gepland staat per 1 februari. Van oudsher raken mijn beide kinderen rond november/december behoorlijk gestrest. Dit uit zich in een aanzienlijke toename van hun tics, ze kunnen slechter slapen, raken sneller moe, geïrriteerd en kunnen zich wekenlang slechter concentreren.
Feestdagen
Ik weet niet precies wat de oorzaak is. Ik vermoed dat het allemaal begint met de spanning rond de feestdagen die een klein kind ervaart: Sinterklaas, kerst, cadeautjes, veel bezoek, beladen feestdagen, verplichte kerstsfeer. Dit zet natuurlijk al in wanneer een kind een paar jaar oud is en iedereen praat over de Sint en zijn cadeautjes. Tot mijn verbazing bestaat die extra druk dus nog steeds wanneer Tourette-kinderen puber zijn geworden of bijna volwassen. Hoe dan ook, dit jaar was het allemaal wat erger, vanwege de verhuizing en de noodzakelijke voorbereidingen daarop. En dat was te merken.
Niet slapen
Dochterlief, die parttime werkt, sloeg op een gegeven moment zoveel nachtrust over door stress en piekeren, dat ze niet meer elke dag aanwezig kon zijn op haar werk. Ze moest om 6 uur opstaan en dat gaat niet meer wanneer je niet slaapt. Een voorbeeld van meerdere factoren die tezamen gewoon veel teveel worden en tot een situatie leiden die dan even niet meer gaat. Gelukkig kon ze het toelichten aan haar werkgever en mocht ze op die manier af en toe een dag overslaan, terwijl ze zichzelf niets hoefde te verwijten. Ze was er meer dan eerlijk over en vertelde het gewoon zoals het was. Maar toch… je zal het maar moeten uitleggen als jonge meid.
Verhuisstress
Mijn zoon ging helemaal scheef. Hij was degene die het minste last scheen te hebben van de verhuisstress. Hij had er alleen maar zin in en vond alles schijnbaar prima. Tot hij zwaar emotioneel in mijn keuken stond, nauwelijks een half uur nadat hij naar school was vertrokken.
Hij zag het even helemaal niet meer zitten. Hij was er allemaal en helemaal totaal klaar mee! Dat is toch wel even schrikken voor een vader.
Dodelijke ziektes
Blijkt dat hij bij een nogal aanwezige groep medeleerlingen niet echt goed ligt en dat ze dit ook dagelijks aan hem laten merken. Dit terwijl hij bij tientallen anderen leerlingen en vrienden super welkom is en daar ook dagelijks mee rondhangt en vaak logeert. Een klassiek geval van meerdere kampen in een gemeenschap dus. Tegenwoordig wel beduidend grover en hatelijker dan ik 35 jaar geleden gewend was, alle dodelijke ziektes waaraan familieleden zijn overleden, passeren voor hem dagelijks de revue. Tja, je zal het maar normaal vinden om dat regelmatig een ander toe te wensen.
Overslaan
Echter, omdat hij zo gevoelig is (Tourette en HSP (er is zeker een verband)) drukt die sociale terreur zwaar op zijn gemoed en zijn dagen. Om die reden slaat hij de lesuren maar gewoon over die hij deelt met zijn tegenstanders, inclusief de toetsen. Vandaag belde hij mij nadat hij net een twee uur durend tentamen Nederlands heeft gedaan, om te zeggen dat hij het tweede tentamen van die dag niet meer kan opbrengen. Ten eerste vergt twee keer 2 uur tentamen gewoon teveel van hem nu, ten tweede is dat tweede tentamen samen met zijn plaaggeesten (een aantal mensen die het kennelijk zonder de gave van HSP moeten stellen).
Ik vertel hem dat hij gewoon mag weglopen. Niemand hoeft te breken voor een toets uit een algemeen systeem dat voor de gemiddelde leerling is bedacht. Sommigen zijn nu eenmaal anders, nietwaar? We gaan wel zien hoe we dit inhalen, oplossen of niet.
Andere uitvoering
Sommigen van u zullen denken: Is het nu wel verstandig om zoveel mee te buigen? Ik kan u zeggen dat ik die achtergrond zelf niet heb en jarenlang meer dan 80 uur per week heb gewerkt om te komen waar ik nu ben. Ik gaf zelden op, doe ik nog niet snel. Maar iedereen is anders en dat zie ik nu ook bij mijn Tourette-kinderen terug. Ze hebben dezelfde aandoening, maar met een geheel andere uitvoering.
Jarenlang heb ik geprobeerd mijn visie, waarden en ervaringen over te brengen aan mijn kinderen. Ik ben er zelf immers redelijk succesvol mee geworden en ben ermee gekomen waar ik vandaag sta. Maar sinds kort ben ik gaan begrijpen dat het zo echt niet werkt. Iedereen is anders, en ook je kinderen zijn uniek. En dus zijn ze ook anders in hun Tourette en de effecten daarvan.
De combinatie van de ‘feestmaanden’ en de verhuisspanning kost mijn dochter haar nachtrust en de energie om haar werk goed te kunnen doen. Dezelfde combinatie plus de stress van tentamens én de haatvolle relatie met sommige ‘stadsgenoten’ kost mijn zoon zijn kans op een succesvol examen.
Wat ga je eraan doen?
Je zorgt gewoon dat je er voor ze bent en je geeft ze wat ruimte om adem te halen en geluk te ervaren. De rest lossen we later wel weer op!
… als de storm weer is gaan liggen
Over Werner (1968):
Werner is zelfstandig ondernemer, Touretter, getrouwd met Nicole. Samen hebben zij twee kinderen met Tourette, die nu 15 en 19 zijn. Wij hebben onze kinderen altijd verteld dat ze hun Tourette moeten zien als een onderdeel van hunzelf: Kom ervoor uit, houd er een spreekbeurt over op school. En zij laten mij nog elke dag zien hoe je dat dan in de praktijk kunt brengen.