Wat jij, als lezer van deze blog, nooit had geweten als ik hier niet over begonnen was. is dat deze blog te laat is ingeleverd. De reden: mijn angststoornis.
Mijn hele leven ben ik al angstig aangelegd. Als kind was ik al een piekerkoningin met bijkomende paniekaanvallen en huilbuien. Toen ging het vooral om of ik alles wel goed deed, en vinden mensen mij wel lief?
Ook ben ik altijd al angstig geweest als het gaat om de gezondheid van mijn naasten en verkeersveiligheid. Vooral was ik bang dat mensen zouden pijn zouden hebben of verdrietig zouden zijn. Helaas ging het in mijn pubertijd in korte tijd goed mis.
Verkeersongeluk
Ik maakte een heel heftig verkeersongeluk mee, waarbij voor mijn ogen een door mij geliefd persoon gewond raakte. En in datzelfde jaar heb ik wegens gezondheidsgebreken van een familielid meerdere keren 112 moeten bellen.
Oversteken en een griepje bij een lief persoon zijn nooit meer hetzelfde geweest. De paniekaanvallen van vroeger, waar ik ging huilen, gillen en hyperventileren zijn zo heftig geworden. Vroeger kon je me afleiden met grappige verhalen en mij vragen goed te ademen. Vaak was ik na 10 minuten rustig, ademde ik goed maar was ik wel bek af.
‘Iedereen heeft wel stress’
Paniek wordt vaak onderschat: ‘Iedereen heeft wel eens stress’, wordt er dan gezegd. Die mensen zijn zo onwetend over hoe beïnvloedend angsten voor je gezondheid zijn. Mijn angsten, zijn niet ‘even een beetje stress hebben’.
Tegenwoordig worden mijn angsten lichamelijke klachten. Nee, niet even wat meer hoofdpijn dan anders. Compleet disfunctionerend. Ik raak weg, zie hierdoor wazig in een cilinder, hoor niets behalve mijn ademhaling, zie alle traumatiserende gebeurtenissen achter elkaar in plaatjes en daarna…. ben ik weg. Overload to the max.
Dat iedereen ‘wel eens angsten heeft’ is een verschrikkelijk generaliserend antwoord voor iets wat zo kan ontregelen als angstgevoelens. Ik ben toevallig een voorbeeld van hoe een lijf kan disfunctioneren door angsten. Er zijn ook vele gevallen van hoe het je hoofd in de war kan brengen. Hoe angsten alles in z’n greep kan hebben.
Angsten zijn echt, ook al zijn ze niet realistisch. Niet volgens anderen, niet volgens jezelf.
Als iemand je vertelt over een specifieke angst is relativeren goed. Echter, relativeer en generaliseer nooit het gevoel. Zeggen dat er een kleine kans is op dat de angst werkelijkheid wordt, kan. Maar zie dat de angst echt is. En erken dat het gevoel naar is.
Mensen met angsten worden nooit echt gehoord, omdat het niet realistisch zou zijn. Het gevoel is wel realistisch.
Iets wat niet vergeten mag worden.