Jaja, ik heb het gedaan. Na het afsluiten van een specifieke periode en het aangaan van een nieuwe, heb ik mijn allereerste Tourette-tattoo laten zetten.
Nachtvlinder
Sinds ik iets van 8 jaar ben, wilde ik al graag een tattoo. Toen vonden mijn ouders dat, en terecht, nog niet zo’n strak idee. Nu ben ik 19, en heb ik zo’n supermooi idee bedacht! Vind ikzelf. Namelijk een ‘mot’ (nachtvlinder klinkt iets eerbiediger, haha). Deze dieren, en dan in specifiek de ‘Herfstspinner’ hebben een prachtige betekenis voor mij. En deze soort specifiek, omdat ik in de maand november ben geboren. Eén van de maanden waarin deze soort actief is.
Hoe ging het?!
Kort maar krachtig: “wonderbaarlijk goed!” Echt waar. Ik dacht zelf dat het door mijn tics nog wel eens een uitdaging kon gaan worden. Maar nee hoor, ik was gewoon relaxed. Fijn sfeertje in de shop, een leuke vrouwelijke artiest en een prachtig resultaat.
Voor de tattoo zijn wij vanuit de Achterhoek helemaal naar Limburg gereden. Daar zat een shop/artieste die super aansloot op de style die ik in gedachten had en mijn wensen. Toen we daar aankwamen, kregen we wat te drinken en gingen we zitten op één van de mooie banken die ze daar hadden. Mijn moeder was mee, voor het geval het toch ‘mis’ ging. Maar ook voor de gezelligheid natuurlijk. Mijn artieste was nog even bezig met een klant voor mij. Maar dat was voor mij niet erg, kon ik even sfeer proeven. Na een tijdje was ik aan de beurt. Ze kwam naast mij zitten en we bespraken nog eens mijn wensen. Samen maakten we het ontwerp. Ik houd namelijk niet van de zogenoemde ‘Pinterest-plaatjes’. Nadat het ontwerp door mij goedgekeurd was, gingen we de juiste grote en plek bepalen. Ik had goed in mijn hoofd zitten hoe en waar ik hem wilde, dus dat was geen groot probleem.
En toen was het zo ver… Het zetten kon beginnen. Al kletsend en relaxend hebben we er ongeveer twee uur over gedaan. Zonder tics. Geen enkele! Mijn artieste had al wat ervaring met Gilles de la Tourette, dus dit had ze al een beetje voorspeld. Nadat ze de laatste details had gezet, kon ik hem bewonderen. Ik was en ben er superblij mee!
Genezing
Ook de genezing ging goed. Twee keer daags smeerde ik hem keurig in met de meegekregen zalf. Ondertussen is hij genezen en is nog wat zachter in tint geworden. Ik ben er oh zó blij mee!
Yente Ligtenberg (2003):
Het beste maatje van Yente is Nebu, die op een hele speciale manier aan haar zijde staat. Nebu is namelijk in opleiding als hulphond voor Yente. In haar blogs schrijft ze uiteraard ervaringsverhalen, maar ook over het hebben van een hulphond voor haar Tourette, omdat ze denkt dat zo’n bijzonder maatje voor veel meer mensen met Tourette, enorm waardevol kan zijn.